Architektura
  • Kościół oraz plebania
Projekt
  • Budynek sakralny / architektura i wnętrza
  • Urbanistyka
Autor
  • Marta Komorowska
  • Bartosz Koszałka
  • Anna Prałat
Lokalizacja
  • osiedle Nowe Żerniki, Wrocław
Powierzchnia
  • ok. 3 000 m2
Etap
  • Konkurs 2016 r.

Biała wstęga w sposób transcendentny wyznacza strefę sacrum, obejmując wiernych zaprasza do przestrzeni prywatnej wewnątrz kościoła, czy też do kontemplacji w obejściu wokół kościoła.

Teren przeznaczony na potrzeby kościoła leży na osiedlu Nowe Żerniki we Wrocławiu – na przecięciu ważnych osi urbanistycznych nowo projektowanej zabudowy – stref funkcjonalnych wyznaczonych przez plan: Kultury i Edukacji. Projektowany obiekt kościoła będzie pełnił rolę zwieńczenia Strefy Kultury od południowej strony.

Strefowanie przestrzeni pozwala na etapowanie skali emocji u użytkownika, co w przypadku projektu kościoła jest niezwykle ważne. Dzięki zarysowi „miękkiej granicy” w formie białej wstęgi ,unoszącej się nad poziomem 0, wytworzyła się strefa dzieląca przestrzeń publiczną na dwie strefy. Dziedziniec przed kościołem jest sygnałem, że należy się wyciszyć przed przystąpieniem do strefy sacrum na poziomie +1. Zabieg taki ma wpłynąć na etapowanie skali emocji użytkownika, który przechodzi z strefy publicznej do strefy kontemplacji, która jest wewnątrz kościoła.

Strefa sacrum znajduje się powyżej poziomu parteru. Zajmuje ją kościół, kaplica oraz zakrystia. Wnętrze charakteryzuje prostota i naturalne materiały. Dzięki przeszklonej elewacji ponad tabernakulum wnętrze jest pełne światła. Wysokość nawy głównej potęguje podniosłą atmosferę.

Kościół okala wstęga, która wydaje się unosić w powietrzu, patrząc z perspektywy parteru. Etapowanie skali emocji zaczyna się już w przestrzeni publicznej, następnie przechodzimy pod wstęgą, aby znaleźć się na dziedzińcu przed kościołem. Przed nami – ceglana ściana, a za nią schody, które prowadzą nas do obejścia nad dziedzińcem. Będąc tutaj możemy przejść przez miedziane drzwi do kościoła – przestrzeni kontemplacji lub spokojnie obejść bryłę wzdłuż białej wstęgi, która podświadomie zapewnia nam poczucie intymności oraz bezpieczeństwa.

Kościół okala wstęga, która wydaje się unosić w powietrzu, patrząc z perspektywy parteru. Etapowanie skali emocji zaczyna się już w przestrzeni publicznej, następnie przechodzimy pod wstęgą, aby znaleźć się na dziedzińcu przed kościołem.